ΠΕΤΑΞΕ ΕΜΠΟΡΕΥΜΑΤΑ ΕΣΩΣΕ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ

 Θεσσαλονίκη 5-4-2022 

Με αφορμή την Αναβολή της σημερινής συνέντευξη τύπου για την Τετάρτη 13-4-2022 θα θέλαμε να θυμίσουμε και να αναζωογονήσουμε την μνήμη . Τα εγγόνια της προσφυγιάς του 1922 είναι στην μέση ηλικία . Η μνήμη δεν πρέπει να χαθεί γιατί η Ιστορία δεν συγχωρεί την λήθη γιατί Λαός που ξεχνά την Ιστορία του θα την ξαναζήσει ως φάρσα.

Η Συνέντευξη τύπου θα δοθεί στην Αίθουσα με τα τρόπαια του Ιστορικού μας συλλόγου. 

Συνεχίζουμε με το κείμενο που έγραψε ο Γραμματέας του Διεπιστημονικού Δικτύου για την Ειδική και Διαπολιτισμική Αγωγή INCLUDE που συνεργάζεται με τον Ιστορικό μας Σύλλογο από το 2015 . 

Ζάχος Σαμολαδάς :

100 χρόνια μνήμης, 100 χρόνια από τις τραγικές στιγμές του ξεριζωμού και της γενοκτονίας του Ελληνισμού της Ιωνίας. Σε μια εποχή που ο πόλεμος επιστρέφει πιο έντονος και απειλητικός από ποτέ, η ιστορία του Ιάπωνα πλοιάρχου του εμπορικού πλοίου TOKEI MARU είναι επίκαιρη όσο ποτέ. Όταν το κέρδος και το χρήμα υποχωρεί μπροστά στην φρίκη και τον όλεθρο της απώλειας χιλιάδων ανθρώπινων ζωών, η πράξη ανθρωπισμού και σωτηρίας είναι φωτεινό σημείο σε καιρούς διαίτερα σκοτεινούς.

Ποιό ήταν το όνομα του πλοίαρχου του ΤOKEI MARU. 

Ποιοί ήταν οι άνθρωποι που στάθηκαν στη γέφυρα του εμπορικού ατμόπλοιου από το ναυπηγείο του Newcastle το 1892, στο Τόκιο το 1931. 

Ποιες ήταν οι σχέσεις Ελλάδας και Ιαπωνίας το 1922 και ποια η σημασία της ενέργειας του πλοιάρχου, που είναι από τις ελάχιστες που κατέγραψε η ιστορία στις τραγικές στιγμές της Μικρασιατικής καταστροφής;

Σεπτέμβριος 2019.

Η κυρία Nanako Murata, επισκέπτεται τη Θεσσαλονίκη.

Είχαμε τη χαρά και την τιμή να την συναντήσουμε και να συζητήσουμε για την ιστορία του Tokei Maru μαζί με τον Αυγερινό Μαιστρέλλη. Στον μέχρι πρόσφατα άγνωστο πλοίαρχο του Tokei Maru, το όνομα του οποίου μας είναι πλέον γνωστό, όπως και τα ονόματα όλων των πλοιάρχων που ταξίδεψαν πάνω στο ατμόπλοιο της σωτηρίας, η ιστορία φέρθηκε άδικα κρύβοντας την ιστορία του στα αρχεία του χρόνου.

Το Tokei Maru, έκανε μια στάση στο ταξίδι του στη Θεσσαλονίκη. Άφησε εδώ πρόσφυγες, ανθρώπους που ρίζωσαν ξανά και δημιούργησαν όπως ο Κωνσταντίνος Γεωργιάδης και η σύζυγός του Μαρίκα. Ο Γεωργιάδης εργάστηκε στην Αμερικανική Γεωργική Σχολή κι αργότερα μετανάστευσαν στην Αμερική όπου και πέθαναν στην Μοντάνα, στις 22 Δεκεμβρίου του 1979 ο Κωνσταντίνος Γεωργιάδης και στις 3 Αυγούστου του 1993 η Μαρίκα Γεωργιάδη.