Θεσσαλονίκη 27-1-2018
Θα σχολιάσουμε τα απόνερα ενός συλλαλητηρίου που οι σημαίες του, το Εθνικό μας σύμβολο, κατέληξαν στους κάδους των σκουπιδιών.Είναι και ρόπαλο στα χέρια των κοπράνων του Χίτλερ της Ναζιστικής Δολοφονικής συμμορίας .
Ο Στρατηγός Φράγκο που ψήφισε ΝΑΙ στο δημοψήφισμα στις 5-7-2015 θέλει να μας σώσει
όπως οι Συνταγματάρχες το 1967 να σώσει την Μακεδονία.
Όπως οι χουντικοί την Κύπρο το 1974.
Το τραγούδι για τη Μακεδονία που ακούγεται σε εορτές και εθνικές επετείους και καθιερώθηκε ως ύμνος της Ελληνικής Μακεδονίας.
Το τραγούδι συμπεριλαμβάνεται συνήθως σε παραστάσεις ή ανεπίσημες παρουσιάσεις μακεδονικών παραδοσιακών χορών στην περιοχή της Μακεδονίας ή ευρύτερα. Ενώ τοπικές κοινωνίες της ελληνικής Μακεδονίας του αποδίδουν κεντρική θέση στο τοπικό μουσικοχορευτικό σύνολο, δεν είναι λειτουργικά δεμένο με την κοινωνική ζωή, μη χρησιμοποιούμενο σε περιστάσεις που συνδέονται με τον κύκλο της ζωής, π.χ. γάμους. Από μουσικολογική και κινησιολογική άποψη η μελωδία και τα βήματά του δεν αντιστοιχούν στην παραδοσιακή τοπική μουσική, ενώ ο στίχοι του από άποψη μορφής δεν αντιστοιχούν στα δημοτικά τραγούδια και από άποψη περιεχομένου αναπαράγουν αποκλειστικά την εθνικιστική ιδεολογία.
Η ακριβής προέλευση του τραγουδιού δεν είναι γνωστή. Σύμφωνα με εθνογραφική έρευνα σε χωριά των Σερρών και της Δράμας, παλαιότερα το τραγούδι δεν ήταν γνωστό ούτε χορευόταν στην περιοχή. Γυναίκες από την την Άνω Ορεινή και την Πετρούσα αποδίδουν τους ελληνικούς στίχους και τη διδασκαλία του χορού σε κάποιον ανώνυμο δάσκαλο μετά τον Πόλεμο. Γυναίκες της Πετρούσας, πρώην εξαρχικού χωριού, ισχυρίζονται πως η μελωδία του τραγουδιού αποτελεί διασκευή μιας δικής τους τοπικής μελωδίας, που έγινε «κάπου πιο κεντρικά», και χορεύουν μία συγγενή μελωδία με σλαβικούς στίχους και διαφορετικά βήματα, όμοια με εκείνα άλλων τοπικών παραδοσιακών χορών.
Ο μουσικολόγος Μάρκος Δραγούμης εντόπισε μία κασέτα με ισπανοεβραϊκά τραγούδια της Θεσσαλονίκης, στην οποία περιλαμβάνεται η μελωδία του τραγουδιού ως σύνθεση που πραγματοποιήθηκε για τα εγκαίνια της Schola de la Alianza, του πρώτου εβραϊκού σχολείου της Θεσσαλονίκης, το 1873. Ο Δραγούμης πιθανολογεί ότι είτε η μελωδία δημιουργήθηκε για τα εγκαίνια του εβραϊκού σχολείου και έπειτα μεταδόθηκε σε άλλους λαούς της περιοχής ή είχε δημιουργηθεί αρχικά στα μέσα του 19 ου αιώνα από κάποιον Δυτικό συνθέτη για τον Οθωμανό σουλτάνο και έπειτα χρησιμοποιήθηκε από τις εβραϊκές κοινότητες.
Ο ήλιος της Βεργίνας, σύμβολο της ελληνικής Μακεδονίας.
Μετά το Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο και την εποχή του Εμφυλίου Πολέμου ο χορός εντάχθηκε στον κατάλογο των ελληνικών εθνικών χορών, διδασκόταν σε σχολεία πολλών περιοχών της Ελλάδας, συμπεριλαμβανομένων των πόλεων, και συνδέθηκε με εορτασμούς εθνικών επετείων.[ Δεν υπάρχουν λεπτομερείς πληροφορίες για το πώς έγινε μέρος του εκπαιδευτικού προγράμματος. Απουσιάζει η αναφορά σε αυτό στους Ελληνικούς Χορούς του χοροδιδάσκαλου Χαράλαμπου Σακελλαρίου, βιβλίου του 1940 που χρησιμοποιήθηκε από το Λύκειο Ελληνίδων, τις Γυμναστικές Ακαδημίες κ.ά φορείς. Στην ελληνική εθνική ιδεολογία το τραγούδι έχει γίνει σύμβολο της τοπικής ελληνικής μακεδονικής ταυτότητας εξυμνώντας μία άχρονη ελληνική Μακεδονία, συνδέοντας τη σύγχρονη ελληνική Μακεδονία με το βασίλειο του Μεγάλου Αλεξάνδρου.[6]. Από την εποχή του Μακεδονικού χρησιμοποιείται συχνά ως εμβατήριο σε στρατιωτικές παρελάσεις ανά την Ελλάδα. Τραγουδιέται σε εθνικές επετείους κυρίως στην Βόρειο Ελλάδα συνήθως πριν τον ελληνικό εθνικό ύμνο. Για λόγους πολιτικής σκοπιμότητας, με το πέρασμα του χρόνου τροποποιήθηκαν κάποιοι στίχοι. Έτσι, η φράση που έδιωξες τους Βούλγαρους αντικαταστάθηκε από την που έδιωξες τους βάρβαρους.
Τραγουδήθηκε και σε νυχτερινό κέντρο από τον Β. Καρρά.
Ο Ιβάν εξυπηρετεί την πολιτική της Χώρας προέλευσης του την Ρωσία που σε καμιά περίπτωση δεν θέλει την είσοδο της ΠΓΔΜ στο ΝΑΤΟ. Ο ανίκανος οπαδικός Στρατός του το μόνο που κατάφερε ήταν να κάψει ένα νεοκλασικό σπίτι υπό κατάληψη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου